Friday 24 August 2007

захирал

Би ер нь оюутан байхдаа арилгасан сонгинод биш захирал багшдаа л дурлаж байсан юм шиг ээ. Юм л бол захирал захирал гээд долигоноод байдымуу ядын гэмээр. Эмгэнэлтэй нь захирал бачка манийг нь хүн байна ч гэж тоохгүй дээ. Угийн тиймэрхүү great mind discuss ideas царайлсан, үргэлж шахуу газар ширтэж явдаг, хүнтэй юм ярихдаа сүнс нь номон дотроо л байна уу даа гэмээр, “хөөрхөн төрөх албагүй” гэсэншүү байрын туранхай шаргал нөхөр байдын. Зарим багшид оюутнууд дэргэдүүр нь хүндэлсэн дүртэйгээр алхаа намсан өнгөрөх, эсвэл дайрчих шахаад гүйж өнгөрөх хоёр тун чухал үзүүлэлт байдаг даа, захиралд бол оюутнууд өөртэй нь мэндэлнэ үү байна уу шаал сонин биш, тэрнээс хамаагүй чухал ганган санаанууд тархинд эргэлдэж явахад ... гэхдээ бас гүн ухаандаа живчихсэн номын донгиот ч биш, байж байгаа нь л тийм, үхээд өгье л дөө гэмээр дураараа сэтгэдэг күүл бачка байсын, одоо ч байгаа л даа.

Захирал багшийгаа дурсах сайхан шүү, манай цаг үед ч бас тиймэрхүү гавал жав байж л таараа даа ... хаагуур яваа бол оо ... гүйж очоод цупаридаж түлхчээд зугатаахынсан ...

Tuesday 21 August 2007

Хайрт блог

Блог гэснээс анх Бодрол блогийг уншаад л Жагийд дурлалаа гэсэн чинь эмэгтэй байдын, ёстой шатсан шд. (Жагий чи шүү, гэснээс зуны амралт дуусдаггүй юу?)

Ер нь Web logs буюу блогийг юуны тулд бичдэг вэ? хариулт нь хязгааргүй. Нэг нь хүмүүстэй үзэл бодлоо хуваана, нөгөө нь ажил бизнессээ сурталчилна, өөр нэг нь хувийн маркетинг хийнэ, зарим нь гунигаа үргээнэ ... жишээ нь би сүүлийн үед ажаад байхад ганцаараа байсаар галзуурчихгүйн тулд л бичээд байгаа бололтой, УБ-д байхдаа наян танил царайны дунд орохоороо паниктаат юун блог, юун интернэт, чи өөрөө писи болчихож байгаа юм чинь. Тэгээд л буцаад одиноороо болонгуут өнөө муу блогоо өдөржин эргүүлээстэй, заримдаа ч цоожтой дэвтэр дээр бичдэг зүйлээ хүртэл даян дэлхийгээр дэлгэх шахаад, зовсон ч амьтан бол доо гэх гэтэл ... юу вэ би ямар шоронд байгаа биш дээ, гараад хүн хартай уулзаад гүйнэ л биз дээ, дэлхий дээр хамгийн их хүн шамбааралдсан газар ирчихээд сайн дураараа ингээд суухыг бодоход ерөөсөө донтой юм байна л даа. Сүүлдээ үнэхээр нэг юм унших, нэг зүйл үзэх болгондоо блогийн сэдэв болтой юм бодож суудаг болжээ. Онцлог нь энэ бүхэн голдуу сэтгүүлзүйн зарчмаар энгийн энгийн бас энгийн, шуурхай шуурхай бас шуурхай гэсээр байгаад, гүнзгийрээд судалж болох зүйлийг, бүр судлах ёстой зүйлийг хүртэл шууд л хэдэн үг хэлхэж холбоод найруулсгээд постлодог болчиж, тэгсэн хэр нь хөөрхөн цаг үрээстэй. Барагтайхан блог бичээд уншигч этгээдийн цагийг хий үрчихлээ яанаа гэж бурханлаг загнах ч юув, зүгээр л өөрийнхөө цаг ба сэтгэлийг хийх ёстой зүйлд биш дуртай зүйлдээ зугаатайхан зарцуулаад байгаадаа сандрах боллоо. Туйлын харамсмаар нь энд байхдаа би блог бичихгүй байж чадахгүй нь... хайрт минь блог минь ... урод өдрүүдийг ээ ...
писи-гээ зараад бичгийн машин авдаг юм билүү.

Monday 20 August 2007

Акира Куросава

Сайхан сэтгэлт нэгэн хүмүүн хог дээрээс олсон DVD player-ээ зориуд ацарч манайд хаясны ачаар кину үзээстэй.

Куросавагийн бүтээлүүдийг үзэхэд гуманизмын тулгалтад орж, “хүн шиг байх” хүсэлд унах юм даа. Гэхдээ энэ бол мэдээж гол баатар нь муу муухайг илчлээд л, нийтийн төлөө үхээд л, эсвэл гэнэт гэмээ ухаарч “сайн хүн” болдог тухай нулимс гоожим реализм огт биш. Гэлээ гээд хүн ямар байдаг тухай дүрсэлдэг хар цагаан натюрморт хөрөг бас биш. Харин Куросавагийн кинонуудыг “хүн ямар байх ёстой вэ” гэдгийг үзүүлдэг ёс суртахууны дээд үнэлэмжийн талаарх романтизмын бүтээлүүд гэж болмоор. Гээд хэлэхээр үнэмшилгүй санагдаж магадгүй л дээ. “Долоон самурай”, “Улаан сахалт” кинонууд дээр гардаг үгээгүй ядуус хийгээд номхон даруу тариачдын тухай элэг эмтрэм үзэгдлийг романтизм гэх үү. Үнэхээр л зүдгүүрт цаг үе, нийгмийн шударга бус зовлон гачланг шүүмжлэн үзүүлсэн байдаг боловч үүнийг хүмүүст харуулах нь Куросавагийн зорилго биш, харин ингэж оруулсан нь гол дүрээ тодруулж гаргахад хүч нэмэх дэвсгэр элемент болгож шигтгэсэн төдий юм. Гол нь юу байв гэхээр ... Шударга самурай, сайн эр хүн хийгээд ерөөс хувь хүний үнэт зүйлсийн цогц биелэл болсон гол дүрээр дамжуулж “хүн ямар байх ёстой вэ” гэдгийг үзсэний дараа ч тархинд хадагдаж үлдэхээр киногоо найруулж чадсанаар тэрбээр уран бүтээлийнхээ зорилгод хүрчээ...


Төгс төгөлдөр гол баатрын тухайд бид бараг кино бүрээс харж ханаж залхаж байгаа шүү дээ гэж хэлж магадгүй. Орчин үед триллер киноны супер идеал дүрийг хараад түүн шиг азтай золбоолог байхыг хүсдэггүй юмаа гэхэд үгүй ядаж л триллерийн гол баатар түмэн янзын аюул эрсдэлийг даван туулж чадна гэх итгэлтэйгээр бид киног үзэхдээ таатай байдаг л даа, мэдээж эцсийн эцэст дайсны урхи арга заль сүйрч манай ялгуулсан баатар бүгдийг даван туулахад сэтгэл ханаж байх жишээтэй. Харрисон Форд ч юмуу, Том Крузын тоглосон адал явдалт кинонуудын гол дүр эхнээсээ дуустал үл нугарах итгэл төгс чанартай байдаг нь хүмүүсийг өөртөө татдаг биз. Гэхдээ …

Энэ бүхэн их л сайндаа бидэнд амжилт алдарын тухай хийсвэр мөрөөдлийг үлдээхээс бус гүн хэсэгт сэтгэлийн утсыг хөндөж чаддаггүй. Өөрөөр хэлбэл супер идеал дүрийн тухай триллер кинонд бодьгал хүний гадаад цог золбоог адал явдлаар гялалзуулан тодруулдаг боловч хүний дотоод мөн чанарыг хөндөж харуулдаггүй юм.

Куросавагийн Дерсу Узала, Санжуро, Улаан сахалт гээд гайхалтай дүрүүд триллерийн супер идеалаас юугаараа ялгаатайг эндээс ажиглан харж болно. Ёс суртахуун, шударга ухаан, хүн чанарын үлгэр жишээ байдгаараа Куросавагийн бүтээлийн дотоод гоо сайхан илэрдэг билээ. Нандин зан суртахуун агуулсан тэрхүү дүрийг киноны дараа ч хайрлах сэтгэл төрдөг, хүн төрөлхтөн өт хорхойноос дээрдэх юмгүй язганаж, нэгнээ хэмлэж, новширч, амьтны ферм шиг хоног зогоодог хэдий ч хүн эцсийн эцэст ухамсаргүй адгуус биш шүү дээ хэмээн шивнэсэн Куросава бээр хүмүүст эрхэм үнэт зүйлсийн тухай сануулдагаараа агаар дутагдсан тасалгаанд үе үе салхивч нээх шиг биднийг дээд үнэлэмжийн гайхамшигт романтизмаар аялуулдаг болой.

Sunday 19 August 2007

хэсэг хугацаа

Юуны өмнө Конфи, Амар аа, манийхаа “явчихлаа party”-г нижигнүүлээрэй гсн. Зун яалт ч үгүй шоуны улирал юм аа, яаж ийж байгаад диско баар дамжаад амжсан, мэдээж Бриллиант эдэр моодноос гаран алдаж, Метрополис-ийн транс хэмнэл, ион орчин залуусыг манаруулжийнэ УБ-д. Гэснээс УБ-ын хамгийн гоё нь “маамуу ирэх”, биш ээ бороо орох. Борооны дараах чийг сэнгэнэсэн сэрүүн тэр агаарт үүрд үхчих юмсан …
Сонирхуулахад “Найрамдал”-ын наахна Сar cinema-тай болсон биш хөөрхий зайсан толгой “яс амарч” байх шиг. Залуус цэвэр агаарт кино үзэнгээ од тоолсон ч болно гсн. Залуус гэлтгүй хүмүүс хувьд оногдсон цагаа аятайхан өнгөрөөчих газар нэг нэгээрээ нээгдээд л байна, Сar cinema-гийн залуус цоглог шүү, 22, 23-тай гэхэд овоо нүсэр ажлыг асар мэдрэмжтэй амжуулсан байгаам. Захихад аймшгийн киног зарлаж байгаад үзүүлээрэй :D
Одоо УБ хэдэн гоё спорт талбайтай болчихвол ч … цөөхөн хүний очдог бичкэн бассейн биш, тусгай фитнесс ч биш, сагснаас өөр юм тоглож болдоггүй модон заал бас биш, цаг гарахад л очоод байж болдог теннис, бадминтон, тэшүүрийн гээд зориулалтын талбай заалнууд мөөг шиг гараасай …
гэхдээ л pub-ууд гандан буурахгүй ээ :)

Зун ч дууслаа даа. Зуун жилийн ганцаардал шиг цаг хугацаа эргэн давтагдах мэт нэг мэдэхэд чийг нэвтэрсэн их хотын нүргээнд буйдхан өнгөрдөг нам гүм өдрүүд эхэллээ ингээд. Баяртайяа угтан авч Буэндиа шиг хаалгаа түгжээд сахал үсээ ургатал нам сууя гсн.

Мэдрэмжүүд минь

Бясалгалд суув аа. 10 хоног чимээгүй суудаг. Өмнө нь зөндөө удаа явж байсан л даа. Энэ удаад арвин ургацтай харин. Урьд нь суухдаа юу ойлгож...